“Μου είναι μεγάλη ανάγκη, μεγάλη βία να σας μιλήσω για τη Λεσβιακή Άνοιξη. Μη σας φαίνεται παράξενο. Η Λεσβιακή Άνοιξη μ’ ενθουσιάζει. Κ’ είναι δύσκολο να είναι κανείς ενθουσιασμένος μοναχός του. Ποτές σου δεν νιώθεις τον εαυτό σου τόσο μεταδοτικό, τόσο ανοιχτόκαρδο, όσο όταν είσαι ενθουσιασμένος. Θα επιθυμούσα, με κανένα τηλεπαθητικό τρόπο, με τίποτα μεταβίβαση της σκέψης και των αισθημάτων να σας μεταγγίσω τον ενθουσιασμό μου – τον νιώθω δα αρκετό για να πλημμυρίσει όλη τη σάλα και να ξεχυθεί και στην πλατεία απόξω – και να σας κάμω να φωνάξουμε όλοι μαζί: «Ζήτω η Λεσβιακή Άνοιξη!»“. Mε αυτά τα θερμά λόγια ένας από τους πρωτοπόρους του πνευματικού κινήματος που ονομάστηκε Λεσβιακή Άνοιξη, ο Αντώνης Πρωτοπάτσης περιγράφει τη συγκίνησή του για ένα πολυσύνθετο πολιτισμικό φαινόμενο πρωτόγνωρο ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο. Το μπόλιασμα με το έμψυχο υλικό της Μικρασίας αλλά και η παράδοση τόσων χρόνων, οι οικονομικές και οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής γεννούν δεκάδες πνευματικά έργα που η αξία τους δε φθίνει στο πέρασμα του χρόνου. Ο Προοδευτισμός, η νησιώτικη διανόηση και η πεποίθηση της αρχαίας ρίζας της ανόθευτης γλώσσας του λαού και τη ζωώδη δύναμη του δημοτικισμού βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στους εκπαιδευτικούς και τους δημοσιογράφους του νησιού που θα πάρει, διαστάσεις λαϊκού κινήματος.